Een beeld voor Dichter op het Water, Schokland 2021.
In een imaginaire maar niet onvoorstelbare toekomst waarin we onze voeten droog willen houden, zoeken we het hogerop. Toch blijven we verbonden met de grond via talloze lijnen: historische, sociale en culturele. In dit werk van Karin van der Molen worden deze netwerken verbeeld door een verticaal rhizoom; een wortelstelsel, dat als afvoerpijpen van de toren naar beneden kronkelt. De buitenkant is bedekt met tapijt, het culturele ‘mos’, waarop generaties lang motieven uit de natuur in uitbundige kleuren werden getekend. Zoals het wortelstelsel voor een plant zorgt voor het overleven van de winter, zo heeft de mens behoefte aan een netwerk om de uitdagingen van een stijgende waterspiegel aan te gaan. Wat er binnen door de buizen tussen hemel en aarde vervoerd wordt, is aan ieders eigen fantasie.
In an imaginary but not unimaginable future in which we want to keep our feet dry, we move higher up. Yet we remain connected to the ground through countless lines: historical, social and cultural. On this tower of straw these networks are represented by a vertical rhizome; a root system, which winds down from the tower like drainpipes. The outside is covered with carpet, the cultural ‘moss’, on which motifs from nature have been drawn in exuberant colors for generations. Just as a plant’s root system ensures its survival through the winter, humans need a network to meet the challenges of rising water levels. What is transported inside through the tubes between heaven and earth is up to everyone’s own imagination.
